هرکجا خیمه زنی اهل دل آنجا آیند

اخترانی که به شب در نظر ما آیند

پیش خورشید محال است که پیدا آیند

همچنین پیش وجودت همه خوبان عدمند

گر چه در چشم خلایق همه زیبا آیند

مردم از قاتل عمدا بگریزند به جان

پاکبازان بر شمشیر تو عمدا آیند

تا ملامت نکنی طایفه رندان را

که جمال تو ببینند و به غوغا آیند

یعلم الله که گر آیی به تماشا روزی

مردمان از در و بامت به تماشا آیند

دلق و سجاده ناموس به میخانه فرست

تا مریدان تو در رقص و تمنا آیند

از سر صوفی سالوس دوتایی برکش

کاندر این ره ادب آن است که یکتا آیند

می‌ندانم خطر دوزخ و سودای بهشت

هر کجا خیمه زنی اهل دل آنجا آیند

آه سعدی جگر گوشه نشینان خون کرد

خرم آن روز که از خانه به صحرا آیند

یک مصرع زیبا و یک نکته از اهل دل 

هرکجا خیمه زنی اهل دل آنجا آیند

یک بار در کلام دوستی شنیده بودم که در مورد مردمداری و مهمان نوازی خاندان حاج کایید لیراوی اهل روستای باباحسنی(بلوک لیراوی) می گفت: خانه پیرو(جدشان قاید پیرمراد) اگر بروند توی بیایون هم خیمه بزنند دورشان آبادی می شود. 

و من از آن وقت تا حالا همیشه به فکر این مصرع سعدی بودم 

تا این که امروز آن را دیدم . 

آن هم در اثر استاد خوش نویسی جناب آقای جعفر خلیفه لیراوی اهل روستای حصار لیراوی و ساکن شیراز. 

علیرضا خلیفه زاده